Τρίτη 29 Μαΐου 2012

"Προφητείες" που (δυστυχώς) βγήκαν αληθινές...

Δεν έχει όρια και τελειωμό η μελαγχολία που νιώθουμε παρακολουθώντας το κατρακύλισμα της ΑΕΚ που αγαπήσαμε! Μιας ΑΕΚ που πλήρωσε το (δικτατορικά επιβεβλημένο) σφιχταγκάλιασμά της με αυτό που κάποτε ονόμαζα "κουλτούρα της Σκεπαστής", ενός οπαδικού χώρου που, πίσω από τραγουδάκια και συνθηματικά ευφυολογήματα, κρύβει σημαντικό μερίδιο ευθύνης κι ενοχής για πολλά απ' όσα δυσάρεστα συνέβησαν στο σύλλογο τα τελευταία δέκα χρόνια...

Ο οπαδικός αυτός πυρήνας άρχισε να ασκεί, ουσιαστικά, διοίκηση στην ΑΕΚ αξιοποιώντας το κενό που δημιουργήθηκε μετά την πτώση του διαβόητου "Big Mac". Αρχικά επέβαλαν την σιδηρά τους θέληση με την απομάκρυνση του τότε προπονητή (και μάλιστα με τρόπο που προκάλεσε αποτροπιασμό στη φίλαθλη Ελλάδα) σε μια περίοδο που η ομάδα έδειχνε να έχει προοπτική. Στη συνέχεια, ασκώντας βία και τρομοκρατία, άνοιξαν το δρόμο για την άλωση της ΠΑΕ από το καθεστώς των "Βοναπάρτηδων". Με πιο "δημοκρατικά" μέσα, απέτρεψαν την ανάληψη της Ερασιτεχνικής από φίλους της ΑΕΚ που, τουλάχιστον κατά δέσμευσή τους, επροτίθεντο να ξαναστήσουν το γήπεδο στον ιστορικό του χώρο (ναι, πρόκειται για τον ίδιο οπαδικό πυρήνα που τώρα κάνει μνημόσυνα στα χαλάσματα!). Τέλος, όταν ο αγαπημένος τους "Καίσαρας" (που κι αυτός, με τη σειρά του, απαξίωσε αλαζονικά την δυνητικά λυτρωτική οικονομική συνεισφορά των ίδιων φίλων του συλλόγου) αμφισβήτησε τα προνόμια συνδιοίκησης που αξίωνε το ιερατείο των "οργανωμένων", έγινε κι αυτός αποδιοπομπαίος τράγος. Και, από "ο δικός μας άνθρωπος", μεταμορφώθηκε σε... βραχύσωμο καταδότη (Ελληνιστί, "κοντός ρουφιάνος")!

Κρατώ πάντα στο αρχείο μου δύο άρθρα που είχα δημοσιεύσει, υπό μορφή επιστολών, στο Goal News το 2004. Το πρώτο γράφτηκε λίγον καιρό μετά τα γεγονότα (με τα εμετικά συνθήματα που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε) που οδήγησαν στην εκβιαστικά επιβεβλημένη φυγή του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Λυπάμαι αφάνταστα που οι παραληρηματικές "προφητείες" μου, εκφρασμένες τότε μέσα στη φόρτιση της στιγμής, βγήκαν τελικά αληθινές... Το δεύτερο άρθρο γράφτηκε μετά την ανάληψη της ΠΑΕ από τον κ. Θεμιστοκλή και την παρέα του. Ίσως εκεί ήμουν υπέρ το δέον καλοπροαίρετος!

Για την ιστορία, αναδημοσιεύω τα δύο αυτά άρθρα:


ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ
(Goal News, Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2004)

Το 1974, λίγο μετά την εισβολή και κατάληψη της Κύπρου από τους Τούρκους, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε κάνει μια ιστορική δήλωση: "Σήμερα η Κύπρος είναι αιχμάλωτη της Τουρκίας. Αύριο η Τουρκία θα είναι αιχμάλωτη της Κύπρου!" Αν ζούσε σήμερα ο μεγάλος πολιτικός, θα έβλεπε με ικανοποίηση την προφητεία του να δικαιώνεται πανηγυρικά. Το 1974, τα περισσότερα από τα παιδιά του σημερινού συνδεσμιακού χώρου της ΑΕΚ ήταν ακόμα αγέννητα και οι ηγέτες τους πολύ μικροί σε ηλικία. Έτσι, κανείς δεν άκουσε αυτά τα σοφά λόγια που το νόημά τους είναι ότι, όταν ανατρέψεις ένα νόμιμο καθεστώς, παίρνοντας με τη βία στα χέρια σου το ρόλο της εξουσίας, κάποια μέρα θα βρεθείς εσύ ο ίδιος αιχμάλωτος της εξουσίας αυτής.

Είδαμε πρόσφατα μια οργάνωση "φιλάθλων" να αξιοποιεί το σημερινό διοικητικό κενό της ΑΕΚ και να επιβάλλει φασιστικά την σιδηρά της θέληση στο θέμα της τεχνικής ηγεσίας της ομάδας, υποκαθιστώντας την διοίκηση και αναλαμβάνοντας εξουσιαστικό ρόλο στο σύλλογο. Αν θέλουμε να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα, τη στιγμή αυτή η διοίκηση στην ΑΕΚ ασκείται ουσιαστικά από την παραπάνω οργάνωση, η οποία και δικαίως σήμερα πανηγυρίζει. Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα για τον μαθητευόμενο μάγο αρχηγό της! Η επιτευχθείσα ανατροπή της εξουσίας θα αποδειχθεί τελικά πολύ ευκολότερη υπόθεση από την ίδια την εξουσία, όταν μάλιστα η τελευταία δεν ασκείται με βάση κοινά αποδεκτές δημοκρατικές αρχές αλλά στηρίζεται στη βία και την τρομοκρατία. Γιατί η βία ως θέση φέρνει βία ως αντίδραση (θυμίζω το κατά κόρον προβαλλόμενο περιστατικό της καταστροφής του πρακτορείου του Σίμου, αντίποινο στην καταστροφή του αυτοκινήτου του Γρηγόρη Γεωργάτου). Ήδη αρκετοί φίλοι της ΑΕΚ που αντιτίθενται στις πρακτικές της οργάνωσης συσπειρώνονται εναντίον της, δηλώνοντας οργισμένα ότι "ο εμφύλιος τώρα αρχίζει!". Ευχής έργον είναι να μην το εννοούν...

Επιπλέον, η άσκηση εξουσίας συνεπάγεται ευθύνη -το αίσθημα της οποίας αμφίβολο είναι ότι διαθέτει η οργάνωση- και πάντα επισύρει κριτική, στην οποία η οργάνωση συνήθως αντιπαρατάσσει ειρωνικά ευφυολογήματα αντί επιχειρημάτων. Αυτές οι αδυναμίες συγχωρούνται ίσως στους ασκούντες αντιπολίτευση, αλλά είναι καταδικαστικές για τους κατέχοντες την αρχή. Πώς θα σηκώσει ο κ. αρχηγός στους ώμους του το βάρος μιας ιστορίας 80 χρόνων; Πώς θα αντιμετωπίσει τον αναμενόμενο ορυμαγδό του αναθέματος κατά της οργάνωσής του, αφού, δικαίως ή αδίκως, σε αυτήν θα χρεώνονται πλέον όλα τα κακώς κείμενα στην ΑΕΚ; Του πέρασε άραγε η σκέψη ότι αυτός και η οργάνωσή του ίσως αποτελούν, εν αγνοία τους, όργανα ενός σχεδίου για την άλωση της ΑΕΚ από κάποιους που δήθεν την "αγαπούν"; (ΣΣ: το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν από τα δραματικά γεγονότα στους Θρακομακεδόνες.) Σήμερα η οργάνωση και ο αρχηγός της είναι απλά υπόλογοι στον κόσμο της ΑΕΚ για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο σύλλογο. Αύριο θα βρεθούν αιχμάλωτοι των πεπραγμένων τους και τελικά θα αποτελέσουν τους ιδανικούς αποδιοπομπαίους τράγους στα χέρια των ιδιοτελών εμπνευστών της ανωμαλίας που ζούμε, όταν αυτοί επιστρέψουν για να "σώσουν" την ΑΕΚ.

Αυτή τη στιγμή μερικοί άνθρωποι τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Κάποιοι κλωτσούν ένα τόπι σε τόπους μακρινούς, περιμένοντας ν' αδράξουν την ευκαιρία που οι ίδιοι μεθοδικά προετοίμασαν. Άλλοι σύρουν τη φαρμακερή τους πένα στο χαρτί, υπογράφοντας κείμενα και εκδίδοντας οπαδικές εφημερίδες που προσφέρουν άλλοθι και ηθική κάλυψη στη χυδαιότητα και την αλητεία. Και η ΑΕΚ θα είναι σε λίγο στα χέρια τους. Ας συνεχίσουμε να τους καμαρώνουμε, ή ας κάνουμε επιτέλους κάτι!

---------------------------------------------------------------------

ΚΑΙ Η ΑΕΚ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ "ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ"!
(Goal News, Δευτέρα 19 Ιουλίου 2004)

Καταρχήν, να ευχηθούμε, ως οφείλουμε, καλή επιτυχία στη νέα διοίκηση της ΑΕΚ. Για να έχει όμως νόημα μια τέτοια ευχή, θα πρέπει πρώτα να προσδιορίσουμε τι ακριβώς σημαίνει εδώ η λέξη "επιτυχία". Οι περισσότεροι θα σκεφτούν ίσως την προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης της ΑΕΚ. Όμως, για να εξυγιάνεις κάτι, προϋποτίθεται ότι αυτό είναι ζωντανό και απλά "νοσεί". Η ΑΕΚ, δυστυχώς, δεν επιδέχεται εξυγίανση, τουλάχιστον όχι η ΑΕΚ που κάποτε αγαπήσαμε: αυτή έχει πεθάνει στις καρδιές και τις συνειδήσεις μας!

Θυμάμαι έναν τίτλο της εφημερίδας "Δικέφαλος" στα μέσα της δεκαετίας του '70, μετά από ένα άκρως επεισοδιακό παιχνίδι ΟΣΦΠ-ΠΑΟ: "ΜΕΓΑΛΗ ΑΕΚ, ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ!". Ποια σοβαρή (ακόμα και οπαδική) εφημερίδα θα έβαζε σήμερα έναν τέτοιο τίτλο; Τώρα πια η ΑΕΚ δικαιούται να καυχιέται πως έχει κι αυτή τους δικούς της "κανίβαλους"! Τους είδαμε να στήνουν καρτέρι σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους (σσ: εννοεί τον τότε γυμναστή της ομάδας και συνεργάτη του Μπάγεβιτς) και να τους χτυπούν μπροστά στα μάτια των παιδιών τους (σσ: η εφημερίδα "Score" της επομένης έκανε πλάκα με το συμβάν, αντί να το καταδικάζει). Τους είδαμε να προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και να απειλούν τη σωματική ακεραιότητα ανθρώπων που δούλευαν (απλήρωτοι!) για την ΑΕΚ. Τους καταγράψαμε να πανηγυρίζουν για τις ήττες της ΑΕΚ και να αποχωρούν κατηφείς όταν αυτή νικούσε. Τους βλέπουμε να εκδίδουν άθλια καθημερινά οπαδικά έντυπα που συντηρούν το νοσηρό φανατισμό μιας ύποπτης μερίδας "φιλάθλων". Και η μερίδα αυτή είναι, δυστυχώς, ό,τι έχει απομείνει από την ΑΕΚ, αφού όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι είτε φοβούνται να εμφανιστούν, είτε απλά δεν αντέχει πια το στομάχι τους.

Τώρα, λοιπόν, η ΑΕΚ βρίσκεται στα χέρια εκείνων που ανέχτηκαν (για να μην πω υποδαύλισαν, ίσως και ενορχήστρωσαν) τις ντροπιαστικές καταστάσεις των οποίων υπήρξαμε μάρτυρες τα τελευταία χρόνια. Είναι χρέος τους να επανορθώσουν τα λάθη τους και να εξιλεωθούν στη συνείδηση των φιλάθλων (χωρίς εισαγωγικά) της ΑΕΚ. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουν ότι η ΑΕΚ δεν χρειάζεται απλά εξυγίανση, αλλά (πρωτίστως ηθική) Ανάσταση! Και για το λόγο αυτό θα πρέπει άμεσα να απομονωθούν και τελικά να απομακρυνθούν όσοι προσβάλλουν την ιστορία της. Στην προσπάθεια αυτή οι νέοι διοικούντες θα έχουν τη στήριξη όλων εκείνων που εξακολουθούν να σέβονται την ιστορία αυτή!

Γενικό Σχόλιο: Τα παραπάνω κείμενα θα πρέπει να αξιολογηθούν με βάση τις τότε πραγματικότητες (μιλάμε για τις εξαιρετικά φορτισμένες, σχεδόν εμφυλιοπολεμικές συνθήκες που επικρατούσαν στον απόηχο των γεγονότων των Λιοσίων και, μετέπειτα, των Θρακομακεδόνων), και όχι με βάση τα δεδομένα της σημαντικά πιο "πολιτισμένης" -μα συνάμα και παρακμιακής- σημερινής κατάστασης. Τα αναδημοσιεύω όχι γιατί θέλω να "ξύσω πληγές" αναμασώντας παλιές υποθέσεις, αλλά μόνο και μόνο σαν ντοκουμέντα μιας ταραγμένης εποχής...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου